Emmanuel – Vervolledigingen Laatste aanvullingen   In de loop van Katarina’s wonderbare lange verhalen hebben wij  enkele malen doen opmerken dat wij een of ander fragment  oversloegen, omdat het door zijn langdradigheid voor de  aangenaamheid van het verhaal eerder een beletsel was.    Wij namen ons toen voor die enkele fragmenten, volledigheidshalve  te geven aan het einde van het werk.    Een eerste zulk fragment is het volgende dat op zijn plaats is in  fascikel 1, einde, ‘Intermezzo’, vanwaar wij een paar regels  hernemen.     De Verlossing van het mensdom aan de engelen getoond. Het geheel en de samenhang van het visioen kan ik me niet meer met zekerheid in de juiste volgorde herinneren en ik moet dus in godsnaam op goed geluk af zeggen wat mij gaandeweg te binnen zal komen. Ik zag voor de troon van God een berg als van edelstenen verschijnen; hij groeide en breidde zich uit. Hij had trappen en begon op een troon te gelijken en ging dan over in de gestalte van een toren die alle geestelijke schatten en alle genadegaven omvatte. De negen engelenkoren omgaven hem. Ik zag aan de ene zijde van deze toren als op een gouden wolkenrand wijnranken en tarwearen te voorschijn komen en zich door elkander strengelen gelijk de vingeren van handen die zich vouwen. Op welk moment van het hele gezicht ik dit zag, kan ik niet meer nauwkeurig bepalen. Fascikel 37 355