Ik zag in de hemel een gestalte verschijnen gelijkend op een Maagd; het was alsof ze in de toren overging en ermee versmolt; de toren was zeer breed en van boven plat. Aan de achterkant waar de Maagd er in overging, scheen hij mij open te zijn. Deze Maagd was niet de H. Maagd in de tijd; het was de Maagd in de eeuwigheid of tijdloosheid, de H. Maagd in God. Haar verschijning kreeg vóór de H. Drie-eenheid gestalte, gelijk iemands adem vóór zijn mond zich tot een wolkje verdicht. Ook zag ik van de H. Drie-eenheid een verschijning uitgaan, die zich naar de toren richtte. Op dit ogenblik van het visioen zag ik tussen de engelenkoren een tabernakel van het Allerheiligste tot stand komen. Alle engelen werkten mee aan zijn ontstaan en het kreeg de gedaante van een toren die met allerhande betekenisvolle zinnebeelden omgeven (of opgeluisterd) was. Twee figuren stonden naast de toren en reikten elkander de hand achter de toren om. Dit geestelijk Vat, gedurig in omvang groeiend, nam ook voortdurend toe in heerlijkheid en rijkdom. Toen zag ik iets van God uitgaan en dwars door de negen engelenkoren dringen; het geleek op een lichtend heilig wolkje dat duidelijker werd naar gelang het het tabernakel naderde om er eindelijk in te gaan. Opdat ik echter zou begrijpen dat dit een werkelijke zegen was van God die betrekking had op de genade van een reine en vlekkeloze voortplanting, als, om zo te zeggen op de teelt van reine planten (cfr. fasc. 1, nr. 25, voetnoot 53 en nr. 26), zag ik ten laatste deze zegen in de gedaante van een schitterende boon het heiligdomschrijn binnengaan, waarop dit schrijn zelf in de toren overging. Aan een deel van al wat hier vertoond werd, zag ik de engelen daadwerkelijk deelnemen. Fascikel 37 356