Dit was nl. dezelfde voorafbeelding die de Profeet op de Karmel had gezien, waarvan ik later zal vertellen. Ook deze tempel werd door de engelen op zij geschoven en stond nu eveneens scheef. Ik zag ook nog tussen de engelenkoren, rechts van de heilige toren een tak aan het bloeien gaan en deze werd een ganse stamboom van kleine mannelijke en vrouwelijke figuren die elkander de hand reikten. Deze stamboom eindigde met de verschijning van een kleine kribbe waarin een Kindje lag. De vorm van deze krib was dezelfde als van die welke ik bij de H. Driekoningen voorgesteld gezien heb. Hierna zag ik tenslotte een grote heerlijke Kerk verschijnen. Van deze beelden was de samenhang en de overgang (van het ene beeld naar het ander) wonderbaar. Het gehele visioen was onbeschrijfelijk rijk aan betekenis. Zelfs de weerzinwekkende, kwade, valse verschijningen van torens, kelken, kerken, die ter zij gestoten werden, moesten bijdragen tot de verwezenlijking van het heilsbestel. (Duidelijk is te zien dat in dit visioen aan Katarina getoond werd de  eeuwige strijd tussen goed en kwaad, tussen de Kerk en de wereld,  het licht en de duisternis, de hel en de hemel.    Door haar lijden moest zij bijdragen tot de zegepraal van het goede.)   Fascikel 37 359