en verkwistend als hij was, dacht: “Mijn heer komt wel nog niet” en hij slempte (= overdadig brassen, overvloedig eten en drinken) erop los, zodat de zaak in wanorde te gronde ging; ook de beide boeren verbrasten het goed van hun heer! Opeens echter zag ik de heer komen; in de verte, op een hoog gebergte ontwaarde ik een prachtige stad met een paleis. Van dit paleis liep een mooie rechte heirbaan over alle steden heen naar hier en de koning zag ik het paleis verlaten en de heirbaan volgen en hierheen komen met een grote stoet van kamelen en kleine lage wagens die met ezels bespannen waren. Een ganse hofstoet begeleidde hem. Zijn aankomst zag ik alsof ik een weg uit het hemels Jeruzalem zag nederdalen; het was een hemelse koning die het tarweveld en de olijfgaard die hij op aarde bezat in ogenschouw kwam nemen. Nochtans kwam hij op de wijze van aartsvaderlijke koningen met een grote stoet. Ik zag hem van hoog afwaarts komen, want men had de rentmeester, de sluwe kerel bij hem aangeklaagd dat hij alles teniet liet gaan. De schuldenaren van de heer droegen lange gewaden met vele knopen tot beneden. De rentmeester had ook een hoofdbedekking op. Het kasteel van de rentmeester lag verder naar de woestijn toe; het tarweveld en de olijfhof lagen nader bij Kanaän. Ze vormden samen een driehoek. De heer begon met een bezoek aan de pachter. De beide schuldenaars verbrasten samen met de rentmeester de inkomsten en hadden ook nog zelf bedienden onder zich, die alles aanbrengen en regelen moesten; het was als waren zij twee slechte pastoors en de rentmeester geen goede bisschop. Maar hij scheen me toch ook een leek te zijn die alles moest regelen. De rentmeester zag de heer in de verte naderen en kwam in grote angst; hij bereidde een groot gastmaal en gedroeg zich zeer vriendelijk en vlijtig. In het paleis binnentredend riep de heer zijn rentmeester en zei hem zonder omwegen: ”Eh! Wat hoor ik van U? Ge verkwanselt mijn goed, geef rekenschap. Ik ontzet u als rentmeester uit uw ambt.” Fascikel 37 364