Nu zag ik hem met grote haast de terugreis naar zijn vader ondernemen. Deze zag meermalen per dag naar hem uit want hij stierf bijna van heimwee naar zijn zoon. Hem thans in de verte ontwarend, snelde hij hem tegemoet. De zoon viel op de knieën, de vader omarmde hem en thuis gekomen riep hij de knechten; zij kwamen en brachten aanstonds klederen, een ring en schoenen; ze waren blij en zeer gedienstig. Er werd een kalf geslacht, er kwamen gasten en ik zag een maaltijd geheel op Joodse wijze; men lag aan tafel aan. Ik zag de gasten vreugdeliederen zingen en op de fluit spelen, er heerste een buitengewone vreugde. Ik zag ondertussen de oudste zoon op een akker; hij wilde weten wat dit gerucht op het hof te betekenen had; hij luisterde, hij naderde het huis; hij ondervroeg een knecht; hij bleef buiten staan, maar de vader kwam uit het huis. De oudste zoon was vol nijd en ergernis en zeer bleek; hij antwoordde iets aan de vader. Ik zag ook dat men binnen rond de tafel stond en dat men een lam at. Het lag heel en al op de schotel met de kop op de voorpoten. Ik zag na deze parabel dat de oudste broer en de verloren zoon veel broeders op aarde hadden. Ik zag onder deze verloren zonen velen die zich uit onervarenheid, lichtzinnigheid en hovaardige laatdunkendheid van de Kerk afwendden en het vaderhuis verlieten. Maar ik zag ze daarna, nadat zij in hun ellende tot het vaderhuis teruggekeerd waren, dikwijls waardiger en daarom beter behandeld worden dan de thuisgebleven broeders, die altijd door de genade gevoed werden, maar toch misnoegd en nijdig of afgunstig waren. De morrende Farizeeën en schriftgeleerden hielden zich steeds op een afstand gelijk de oudste zoon, de broer van de verloren zoon. Fascikel 37 367