Nog meer bijzonderheden over de omgeving van
Kalvarië.
De voorgaande bijzonderheden ons door Katarina over dit onderwerp
meegedeeld zijn wel niet verbluffend of zeer verrassend, daar wij het
meeste ook uit de Bijbel, de topografie en archeologie kunnen te weten
komen, maar ze zijn toch verbluffend in deze zin dat dit alles
meegedeeld en bevestigd wordt door iemand die het alleen uit haar
visioenen kon weten en bovendien geregeld in een doodzieke toestand
verkeerde. Aan dit laatste en andere verstrooiende omstandigheden
zijn sommige onnauwkeurigheden van weinig belang toe te schrijven.
Haar kennis van heel het H. Land, die ze krijgt naar gelang ze Jezus’
leven beschouwt, is een waar en groot mirakel te noemen. Het gaat de
menselijke krachten en mogelijkheden te boven, is waarneembaar en
kan alleen door God teweeggebracht worden. Welke andere wonderen
zouden er nog wel nodig zijn om tot haar zaligverklaring te kunnen
overgaan? Maar het domme mensenverstand is onbevredigbaar.
Om deze aflevering van Emmanuel te sluiten, verlengen wij nog even de
beschrijving van Kalvarië en omgeving. Alles zal een inleiding en
voorbereiding vormen voor de volgende verhalen van Jezus’ afdoening
van het kruis en zijn begrafenis.
Deze zullen het begin vormen van het vierde en laatste passienummer
en gevolgd worden door de zo heerlijke verrijzenis‐ en
verschijningsverhalen. Samen zal dit alles nog een aanzienlijk fascikel
vormen.
In de nu volgende beschrijving zullen wel enige herhalingen voorkomen,
doch hoe beter wij met de plaatselijke omstandigheden vertrouwd zijn,
hoe meer voldoening wij aan de verhalen zullen beleven. Overigens is
herhaling de moeder van geslaagde studiën.
***
De plaats van Jezus’ dood was gelegen buiten de stad (Joa. 19, 17; Hebr.
13, 12), in een hoek door 2 buitenste stadsmuren gevormd. Door de
uitbreiding van de stad en inlijving van de Tuinenwijk bij de stad een
tiental jaren na Jezus’ dood, tussen 42 en 44 kwam deze plaats binnen
Fascikel 31
579
|