Zondag, 10 februari. –
Heden begonnen de toebereidselen tot het feest voor de
vruchten van het volgende jaar;
het begon ‘s avonds; het had een drievoudige reden:
1. omdat heden het sap in de bomen begint te
circuleren.
2. omdat dan de tienden van de vruchten ingeleverd
werden.
3. Tot dankzegging voor de vruchtbaarheid.
Jezus leerde over dit alles. Men at vele vruchten; men
stapelde massa’s vruchten op tafelen in de vorm van figuren en
schonk ze dan weg aan de armen.
Heden zijn nog wel 20 nieuwe leerlingen tot Jezus gekomen.
11 februari = 15 Sebat. –
Het zo juist vermelde boomvruchtenfeest, doch geen
mededelingen164 wegens de hevige ziekte van de zienster.
164 Katarina vermeldt hier een feest dat men in de latere joodse kalenders
niet meer vindt, maar wel in de kalender die voor de oudste gehouden wordt,
de ‘Megillath Thaanith’, ‘het boek der terneergeslagenheid’.
Hierin zijn alle feesten en vastens aangeduid, die oudtijds bij de Joden
gebruikelijk waren, maar nu niet meer onderhouden worden en daarom uit
hun gewone kalenders weggevallen zijn. (Encycl. Théol. Migne, T. I, blz.
XLVIII).
In Guides bleus, Israël, blz. 76 lezen wij:
“Het feest ‘Toe bisjvat’ of het Nieuwjaar van de bomen valt op 15 Sebat.
Reeds ten tijde van de Talmuds was ‘het eten van vele vruchten’ het
kenmerk van dit feest.
Nu is het bomenfeest opnieuw in Israël ingevoerd. Men plant ook nieuwe
bomen op die dag om het land weer te bebossen. De verering en de liefde
voor de bomen blijft een van de grote tradities bij de Israëlieten: “Gij zult de
bomen niet vernietigen,” zegt immers Deut. 20, 19, “want de boomvruchten
zijn het leven van de mens.””
Fascikel 12
511
|