als bewaarden zij zulke brandstof in voorraad om
voorbijtrekkende reizigers te kunnen gerieven.
De koningen legden nu een driehoekige brandstapel aan en daar
omheen stapelden zij spaanders hout op elkaar, doch aan één kant
werd een opening voor de tocht gelaten. De stapel was doelmatig
aangelegd, als door mensen die er verstand van hebben. Hoe zij
echter vuur maakten, begrijp ik niet te best; ik zag dat iemand een
stok in een ander stuk hout als in een bus een korte tijd
ronddraaide en die er dan brandend uit trok. Hiermee legden zij
het vuur aan de brandstapel en ik zag hen enige vogels slachten en
braden305.
305 Hierna geven wij in afbeelding de primitieve middelen om vuur te
verwekken.
In de verschillende wijzen ziet men reeds een noemenswaardige
vooruitgang en ontwikkeling, doch altijd gesteund op hetzelfde principe:
-
verwekking van vuur door wrijving, die warmte en eindelijk vuur
veroorzaakt, en wel des te vlugger naar gelang de beweging en wrijving
vlugger en intenser is.
-
De ontvlambaarheid van het gebruikte hout draagt daar natuurlijk veel
toe bij.
De figuur duidt klaar aan hoe tewerk gegaan werd; in een minimum van tijd
werd vuur verkregen.
Vuurmiddelen in elk van de voorgestelde stadia werden in Egypte
teruggevonden, b.v. gescherpte houtstokken en houtblokjes met verkoolde,
zwartgebrande holten, waarin ze rondgewreven werden. Men vond er
meerdere te Tebes (Egypte).
De Chaldeeën volgden dezelfde methode.
Bij primitieve volken is die methode nog in zwang. Kastanje- en
notenboomhout werd door de ouden beschouwd als bijzonder geschikt of
vuurvattend.
Fascikel 5
572
|