14.
Op deze manier brachten zij nu nog wel 7 jaren in het huis van
Anna’s vader door: ik kon dit opmaken uit de leeftijd van hun
eerste kind. Toen namen zij het besluit niet langer in het ouderlijk
huis te blijven en het goed dat hun juist van Joakims ouders in de
omstreken van Nazareth ten deel gevallen was, te betrekken. Hun
oogmerk hierbij was daar, in de eenzaamheid, hun echtelijk leven
van voren af aan te herbeginnen en door een nog heiliger
levenswandel Gods zegen over hun echtverbintenis neer te
trekken. Ik zag dit besluit in het gezin met aller goedvinden
genomen worden en hoe nu Anna's
ouders de benodigdheden
voor de eigen huishouding van hun kinderen in gereedheid
brachten. Zij verdeelden kudden en zonderden voor de
verhuizende echtgenoten ossen, ezels en schapen af. Deze dieren
waren groter dan hier in ons land.
Vóór de deur werden op de ezels en ossen allerhande huisraad,
vaatwerk en klederen geladen. Hierbij zag ik die simpele mensen
even handig om de dieren te bevrachten als de dieren gewillig om
de lading te ontvangen en weg te brengen. Wij kunnen onze
goederen nauwelijks even behendig op wagens laden, als die
lieden het op hun dieren konden32. Zij bezaten een mooie
huisraad; al het vaatwerk was kunstiger versierd dan
tegenwoordig (d.i. in 1820); het was als had voor ieder stuk een
speciale aandrijving, inspiratie, gezindheid en liefde de
werkmeester bezield. Ik zag hoe zij breekbare kruiken, die
schoon van vorm en kunstig met beeldwerk versierd waren, met
o
m s vulden en omwonden; dan bonden zij die aan de beide einden
van een riem vast en hingen ze op de rug van de dieren. Op de
vrij gebleven bovenrug laadden zij allerlei pakken, bonte dekens
en kledingstukken. Ook zag ik hoe zij op de dieren nog kostbare,
met goud bestikte dekens laadden en hoe de verhuizende
32 Over dit behendig beladen van dieren plaatsen wij een opmerking in nr.
59.
Fascikel 1
61
|