geestelijke zin.
Eens antwoordde een ondervraagde vrouw zeer zelfvoldaan en
preuts: “Ja, Meester, ik zorg altijd zeer goed voor de
sabbatlamp.”424
Hierom werd zij door de andere naast bijzittende vrouwen
uitgelachen, omdat zij volstrekt niet begrepen had wat Jezus met
zijn gelijkenis bedoeld had. Hij gaf dan achteraf zelf een
treffend antwoord op zijn vragen, en zij die verkeerd
geantwoord hadden, moesten een geschenk voor de
armen ten beste geven; deze geschenken hadden zij reeds
voorop bijeengebracht; de vrouw met haar sabbatlamp leverde
voor de armenschat een stuk laken.
Jezus schreef ook met een riet voor elke medespeelster
een raadsel in het zand en zij moesten het antwoord
er onder schrijven; hieraan knoopte Hij dan een
zedenles vast, waarin Hij hun wees op hun gebreken
en verkeerde neigingen. Hij deed dit zo, dat de ene
voor de andere niet behoefde te blozen, terwijl
anderzijds ieder voor zichzelf zeer aangegrepen was.
Deze vermaningen van Jezus hadden hoofdzakelijk
betrekking op de misstappen, waaraan zij zich tijdens
het loofhuttenfeest schuldig hadden gemaakt, want de
424 Zorgen voor de sabbatlamp. – Het in orde brengen en aanmaken van de
sabbatlamp, waaronder op deze dag de gebeden gedaan werden, was de
taak van de vrouwen. Hun werd op het hart gedrukt zich met hartelijke
vreugde er van te kwijten, want de belofte van een heilig nakomelingschap
en een lang leven voor hen en hun man was er aan verbonden.
Het klaarmaken van die lamp was een van de voorbereidselen tot de sabbat.
Voor vreemdelingen waren deze ontstoken lampen het kenmerk van de
joodse sabbat.
De evangelist Lukas duidt het begin van een sabbat aan met een uitdrukking
die aan het gebruik van de sabbatlamp ontleend is: dies erat parasceves et
sabbatum illucescebat (23, 54): de sabbat begon te lichten, brak aan.
Fascikel 19
1475
|